erkeklerin ağzından erkeklik hallerini anlatmış yekta kopan. er kişi niyetine toplanıp içilen masalar; oğullarına sadece dertlerini miras bırakan babalar; erkek adamın hüznünü yutması gerektiğine inanan arkadaşlar; hızla utanç kırmızısına bürünen bir neslin oğlan çocukları; kargalar arasında bir albino karga olan adamlar; hayatlarının baharında, sorguya alınarak, işkenceye çekilip öldürülerek kendisinden koparılan öğrencilerinin yasını tutan, ruhu dikenli tel olup ayaklarına

dün internette dolanırken “hayat okulu” diye bir siteye denk geldim. sağını solunu kurcalarken karşıma “edebiyat ne işe yarar?” diye bir video çıktı. çevirisini nasıl yapsam da buraya koysam diye düşünürken*, yekta kopan’ın son kitabı "iki şiirin arasında" okuduğum ""öğretmen öyküsündeki şu satırlar imdadıma yetişti: “okumazdım eskiden. günün birinde, kitapçıda çalışıp üniversiteye girme düşüncesinden neredeyse tümüyle uzaklaştığım günlerde, bir abim elime "mahalle kahvesini"