şehrin sıfır noktası

bozkırda büyüyen benim gibi bir çocuk için 67 ekran televizyonumuzda gördüğüm istanbul, siyah beyaz bir filmin fonuydu sadece.

arkalarına aldıkları binanın vermiş olduğu güvenle, merdivenlerinden karşı kıyıya “seni yenecem istanbul” diye bağırarak seslendikleri yerden akarlardı kendilerini bekleyen hayata.

memleketimden insan manzaraları orada başladığı için mi bilmem benim için istanbul’un sıfır noktası oldu haydar paşa garı.

dün yandı.

"bütün masalları tutuştu çocukluğumun

acıyı bir mayın gibi gömdük toprağa

şimdi alevlerle yazılıyor güncemiz

göçüyoruz

yürek bir yangın yeridir artık

kalmadı ardımızda su dökenimiz"*

(*): hicri izgören

#haydarpaşa