sen pazar akşamları gel

sen pazar akşamları gel zaferim.

hep böyle güzel olacaksa varsın biz hiç konuşamayalım, harlamayalım sohbetin ateşini.

behzat amirim konuşsun:

"hayatımda hiç ödül almadım. genelde kıdem tenzili aldım ben.

bugün buraya gelmemin tek nedeni vardı, o da içimden geçenleri söylemek.

ben iyi bir adam olamadım.

ama kimsenin de adamı olmadım.

hep doğru bildiğim yolda yürüdüm.

ama bugün, siz beni yoldan çıkardınız. kendi yolunuza soktunuz.

bana kendimden utanmayı öğrettiniz.

vicdanımı kirlettiniz.

o ödülü, bana o çeteyi çökerttiğim için vermediniz siz, o ödülü, o katili serbest bıraktığım için verdiniz.

tabak iyi...

ama çekin amına koyayım ben..."

desin.

esra konuşsun:

“mutsuz olalım, ne var?

biz de mutsuz oluruz...

ben seninle mutsuzluğa da varım...”

desin

fonda iz bırakanlar unutulmaz çalarken.

sen pazar akşamları gel zaferim.