hiç üşenmezdi babam. her ulusal bayramda kız kardeşim ve benim elimden tutar kutlamaların olduğu nalçacı caddesi’ne götürürdü. yolun sağına yığılmış kalabalık arasında, geçit törenini en önden seyredebilmemiz için bize yer açmaya çalışırdı.
o coşkuyu hissederek büyüdük, büyütüldük. biraz da o yüzden değil midir analarımızın babalarımızın “vatanına, milletine, ailesine hayırlı evlatlar olsun” diye dua etmeleri?
kızlarım da aynı coşkuyu hissedebilsin diyerek dün fener alayındaydık.