elime aldığımda kitap için isim koyulmamış, cümle kurulmuş dedim. öznesi, tümleci, yüklemi ile cümlenin tüm öğelerini içeriyor giray kemer’in kitabı “olaylar boksörün pazı sarmasını yemesiyle başladı”.
sevgilinin yanında, heyecandan titremesini belli etmemek için ellerini cebine koyan; yorgunluktan gardı düştüğünde vurmayan; gidenlerin ardından el sallamayan; giyinen bir kadını izlemenin güzelliğini bilen; boktan bir avm’dense güzel bir meyhanenin adresini tarif etmek isteyen erkeklerin kitabı bu.
bir de tüm reddediş kalıplarını sayıp döktükten sonra “ama arkadaş kalabiliriz. birlikte güzel vakit geçiriyoruz. ben seni çok seviyorum. yani insan olarak…” diyen ve ayrılmak için mezarlıkları seçen kadınların kitabı.
“kesince kanıyor ya… kanamasa…” ya da “hayatında en çok sevdiğin adamı düşün, sonra da bir kereliğine, oymuşum gibi öp beni. olmaz mı?” derken “bizim büyük çaresizliğimiz”e de, ustası ve abisi barış bıçakçı’ya da selam duruyor giray kemer.
matrak tespitler de yapıyor:
anadolu coğrafyasında one night standler yarım porsiyon olur kardeşim. oda-kahvaltı. o hatun uyanmadan gitmeler falan yalnızca amerikan filmlerinde…
eğlenceli oyunlar da oynuyor:
“bilmediğim sokakların bilmediğim tabelalarında yazan bilmediğim isimleri uydurmaca”yı buldum. şimdilik en sevdiğim oyun bu. önümde boylu boyunca uzanan sokağın adı; “iş bulmak için endişelenmek zorunda değilsin” mesela. az ileride meşhur “göğe bakma durağı” var. oradan geçen otobüslerden birine atlayıp “hiç birinizi özlemedim bulvarına” gidip bira içebiliyorum. “el ele yürümek yasaktır” pastanesinin hemen yanında hoş, sakin bir yer.
son söz orhan veli’den gelsin:
“eski bir sevdadan kurtulmuşum, artık bütün kadınlar güzel…”