otuzlu yaşlara gelmiş ve evlenememiş efsun’un kendinden yaşça küçük kuzeninin de evlenme hazırlıklarına girişmesiyle üzerinde hissettiği mahalle baskısının ve koca arayışının romanı “kocan kadar konuş”.
başlangıçta aklı başında biri olarak hikaye edilen efsun karakterinin daha sonra ailesi ve kardeşlerinden aldığı tavsiyelerle hayatına yön vermeye çalışmasını okumak, zorlama olduğu kadar inandırıcı da gelmedi. dolayısıyla yaşadığı tüm bocalamalar bir yerden sonra sıkıyor. ha, bazı bölümler eğlenceli mi, eğlenceli; romantik bir komedi filmi izlemekle aynı etkiyi yapıyor.
'kendimi bir tabak bulgur pilavı gibi hissediyorum. olsam da olur olmasam da.' diyor ya efsun, ha işte ben de şöyle bağlayayım
son sözü: “okunsa da olur okunmasa da”