01 ağustos 1992
zaten topu topu kaç kişiyiz ki?
kendi kurguladığımız film hayatları yaşamaya çalışıyoruz ve fakat yaşamın kurgu montaj masası yok maalesef... acaip gereksiz sahneler çekiyoruz üstelik ham filmimiz çok azken, tekrarı mümkünsüzken...ve üstelik bu film hayatlarımızda, ömrümüz bir provaya yetmezken,
devamlı takılıp kalmak,
replik istemek mi zorundayız?
tarih ne?
hayat nasıl?
zaman nerde?
bizden güçlü mü?
bizim babamız onun babasını döver mi?
sorular, sorular...
oysa küt diye ayrılırken bu hayattan sorulacak tek soru:
kırılmaya değer mi birbirimize?