muktedirler karşısında kaybeden olmak. hele bir de kaybedilen, hayata döndüreceğiz denilip tufana tutularak giden canlar ise… insana en uzak yeri olan sırtından vuruyorlarsa bir de…
“iktidarlara, bir takım güçlere yapışarak hakikatı yamultan herkes, bir ötekinin suretidir.” umur talu
“bize istedikleri kadar rövanşist desinler. unutmayacağız. ne devletin bu katliamını ne de devletle suç ortaklığına gönül indiren zevatı. onca insanın kanı bu katliam erbabına kâbus olmuyorsa, biz olacağız.” yıldırım türker
bu pazar hayatın fon müziği kaybedenler kulübü’nü seyrederken duyduğum ”wrong side of the road“.
son söz yine aynı filmden:
“ölümün olduğu bir yerde hiçbir şey ciddi olamaz…”