geç de olsa insanın arada bir durup hayatın güzelliklerinin farkına varması gerektiğini öğrendim. ben gerçekten çok fazla çalıştım. o kadar ki; gecem gündüzüm birbirine karışırdı. gündüz film setlerinde çalışır, geceleri ise macera filmlerinde oynadığım için medrano ve kazak sirklerine gidip antrenman yapardım. bir gün bir çekim esnasında yorulduğumu fark edip kapı önüne çıktım. o sırada yüzümü nasıl güzel bir rüzgar yalayıp geçti size anlatamam. aynı anda bir koku aldım. başımı kaldırıp ileriye doğru baktığımda bir adamın salatalık soyup sattığını gördüm. fark ettim ki yıllardır koşuşturmaktan baharın farkına varamamışım. şimdi “değer miydi?” diye kendi kendime sorduğumda cevabım hep aynı oluyor: “hayır, değmezmiş!
cüneyt arkın