dünyaya yön veren bir ülke, gizli veya açık herkesin aynı fırından ekmek yediği küçük bir köy ve o fırının tek ürünü olan politikadan ülkesine haberler geçen bir gazeteci selin uygur.
haberin doğruluğunu iki kaynağa danışmadan ya da sağlam belgelere ulaşmadan haber yapmayı etik bulmayan; haberin kokusunu alma yetisine sahip; her olayı haber açısından görmek gibi bir mesleki bozukluğa sahip, patronları beğensin diye haber yapmayan meslek namusu olan bir gazeteci.
geçtiği haber yüzünden hükümetin büyük tepkisini çekiyor. seçim öncesi böylesi bir skandalla uğraşmak istemeyen iktidar partisinin sözcülerince vatan hainliğiyle suçlanıyor, bu tür haberleri ancak karanlık güçlere çalışan kişilerin yazacağını söyleyebilecek kadar ileri gidiliyor ve tabii ki iktidar yanlısı gazetelerde boy boy resimleri ile “işte o kadın” diyerek hedef gösteriliyor.
ne kadar tanıdık değil mi? hayat mı kurgu, yoksa kurgu mu hayat bilemedim.
çalıştığı gazetenin buna verdiği karşılık siyasi değil, kültür ya da magazin haberleri yazmasını istemek şeklinde oluyor.
4 bölümden oluşan ve tüm olay örgüsünü 12 güne sığdıran kitapta tempo hiç düşmüyor; okuyanın merak ve heyecanını diri tutmayı başarmış elçin poyrazlar. türlü entrikanın döndüğü siyasi polisiye romanda tutturduğu sade anlatım dilini sevdim.
ve son söz: hayat haberden ibaret değildir.